Ik ben er. Het dringt nog niet tot me door en alles voelt nog zo nieuw, maar ik ben er. Ik ben vannacht helemaal alleen naar Afrika gevlogen. Iets wat ik al heel lang graag wilde, heb ik nu echt gedaan. Bizar.

Gisteravond hebben mijn lieve ouders, zussen en vriendinnen mij naar Schiphol gebracht. Hoewel ik erg rustig was en vooral uitkeek naar het komende avontuur, moest ik wel een flink aantal tranen wegvegen toen ik van ze wegliep. Ik weet heus wel dat 10 weken niet heel lang is, maar ik ben nog nooit zo lang van huis geweest. Dat was even slikken dus. De reis verliep gelukkig heel voorspoedig. Ik ben eerst van Amsterdam naar Nairobi, Kenia gevlogen. Een redelijk lange vlucht in een niet zo comfortabele stoel, dus echt geslapen heb ik niet. Vanochtend vroeg de overstap gemaakt van Nairobi naar Entebbe. Na deze kortere vlucht stond ik met mijn voetjes op Oegandese grond!

Eenmaal aangekomen hier was iedereen heel aardig voor me. Ik kwam een beetje gespannen en vooral onwetend het vliegtuig uit, dus het was fijn dat de mensen daar met me meedachten en me de weg wezen. Ik kreeg mijn visum en vond mijn bagage al snel op de band. Toen kon ik op zoek naar de chauffeur die me naar the Guest House voor de eerste nacht zou brengen. Al gauw vond ik het bordje met 'Sarah' erop. Kennelijk bestaat de verwarring rondom een eventuele 'h' in mijn naam niet alleen in Nederland ;) Een hele lieve chauffeur bracht me naar de Guest House en daar zit ik nu: opgefrist en bijgeslapen mijn eerste blogje te schrijven.

Het is nog heel erg wennen om hier te zijn. Ik heb al zo lang gezegd dat ik ga en nu ben ik er echt. Het voelt nog een beetje onwerkelijk. Ik ben nu alleen op deze kamer en hoewel ik dat echt heerlijk vind, heb ik wel zin om morgen mensen van de organisatie te ontmoeten. Vooral natuurlijk mijn nichtje Eva, die bij de desbetreffende organisatie werkt. Ik probeer zo min mogelijk verwachtingen te hebben van het project waarop ik ga werken, de dingen die ik ga doen en alles wat ik ga zien en beleven. Ik wil het graag over me heen laten komen, wat ik ook soms lastig vind want ik hou er heel erg van om controle en duidelijkheid te hebben. Maar ik ben niet voor niets naar Oeganda gevlogen. Ik wil mezelf uitdagen en nieuwe dingen leren. Misschien betekent dat dat ik onwijs uit mijn comfortzone moet stappen, misschien gaat het makkelijker dan ik denk. Ik ben mega benieuwd naar wat Afrika mij deze weken gaat brengen!

So the adventure begins!

Liefs!