Hallo lieve lezertjes!

Er is alweer een week voorbijgegaan hier in het mooie, chaotische, warme Oeganda. Het was een week vol met indrukken, mensen en ervaringen. Een week waarin ik nog heel erg heb moeten zoeken naar mijn plekje en heb moeten wennen aan de manier van leven hier, maar ook een week waarin ik op momenten onwijs heb genoten. Hierbij een korte beschrijving van afgelopen week :)

Afgelopen maandag werd ik opgehaald en naar Kampala gebracht. Bij aankomst in Entebbe moest ik al enorm wennen aan de mensen, de drukte en het verkeer. Maar toen ik Kampala binnenreed besefte ik me dat de drukte in Entebbe niets voorstelt. In Kampala is er namelijk pas echt chaos: overal lopen mensen, voertuigen rijden kriskras door elkaar heen en overal wordt getoeterd. In het busje onderweg naar ons huis heb ik mijn ogen uitgekeken, dit is de stad waar ik de komende weken ga doorbrengen! Ik werd naar het huis gebracht waar ik samen met de andere vrijwilligers verblijf. Daar wachtte Eva op mij en het was heel fijn om een hoofd te zien dat ik kende. Eva heeft mij en een andere nieuwe vrijwilliger een introductie gegeven en door de dag heen leerde ik ook de rest van de vrijwilligers kennen. Het huis zat toen nog helemaal vol, ik was de zeventiende in het huis. Afgelopen week zijn er al een aantal mensen vertrokken en de komende weken zullen er nog meer mensen terugkeren naar Nederland. Dat betekent dat het iets rustiger wordt, wat ergens wel fijn is. Hoewel ik ook geniet van de gezellige drukte in het huis!

Dinsdagochtend ben ik voor het eerst naar mijn project gegaan voor een introductie. Ik ga aan het werk op het project Special Children Special People, een project dat therapie en zorg biedt aan kinderen met een beperking. De baas van het project heeft me uitleg over het project en een rondleiding gegeven. Op dit moment werk ik samen met een andere vrijwilliger op dit project. Als zij over twee weken naar huis gaat, zal ik de enige vrijwilliger op het project zijn. Op het project komen normaal zo'n 25 kinderen, maar deze maand is het in Oeganda vakantie, waardoor veel kinderen gewoon bij hun ouders zijn. Deze weken zijn er dus maar een paar kinderen op het project. Hierdoor heb ik nog niet alle kinderen gezien en heb ik ook nog niet kunnen zien hoe ze op het project te werk gaan. In de vakantie wordt er namelijk niet echt therapie gegeven en is het meer de bedoeling dat de kids bezig gehouden worden. Aan de ene kant is dat best jammer want er is nu soms weinig te doen, maar het geeft me ook de mogelijkheid om eerst een beetje te wennen!

De rest van de week heb ik de medevrijwilligers, het project, de collega's en de stad beter leren kennen. Alles was (en is eigenlijk nog steeds) helemaal nieuw. Best wel even lastig soms, als je eigenlijk helemaal niet zo van nieuwe dingen houdt. Ik heb nu met mezelf afgesproken dat ik niet alles in een keer moet weten of leuk hoef te vinden, want wennen kost tijd! En dat merk ik echt. Ik voel me nu al zo veel fijner in dit huis met deze mensen dan een paar dagen geleden. Ik vind natuurlijk heel veel nog keispannend, maar dat past bij mij en is gewoon oké. De komende week ga ik gewoon lekker verder met ervaren hoe het leven hier is en ik probeer daar zo veel mogelijk in mee te gaan.

De momenten waarop ik geniet? Elke ochtend als ik op de boda (brommertaxi) zit en zie hoe deze stad leeft. Elke keer als ik zie dat kinderen op mijn project blij zijn. Elke keer als ik opeens een knuffel krijg van diezelfde kinderen. Steeds als ik voor heel weinig geld super lekker fruit op de markt koop. Altijd als ik de lokale bevolking zie zingen en dansen. Als een local tijdens het dansen tegen mij zegt dat ik goede moves heb (ik was zo blij met dat compliment). Als ik in het boekje dat Rachel me gaf antwoorden schrijf op de vragen die ze erin gezet heeft, voor elke dag één! Als ik na 3 minuten in de zon liggen al bruin ben geworden. Als ik bedenk hoe bevoorrecht ik ben dat ik deze reis mag maken!

Nog een leuke funfact waar vooral papa denk ik erg trots op is: ik ben nog steeds gestopt met nagelbijten! Het moet niet gekker worden.

Bedankt voor alle lieve berichtjes en reacties die ik steeds krijg, dat waardeer ik echt!

Liefs!