Dag allemaal!

Vandaag weer een nieuwe blog! Iets later dan ik had gepland, maar de dagen zitten hier soms zo vol en gaan zo snel ;)

Voor ik begon aan deze blog, heb ik de vorige even teruggelezen. Het is zo gek hoe snel mijn gevoel hier veranderd is. Vorige week was, zoals ik al beschreef, nog heel erg zoeken en af en toe moest ik echt even goed nadenken waarom ik hier ook alweer aan begonnen was. Nu voelt het al zo anders! Ik geniet zo veel! Ik probeer wat meer met de dag te leven en dat gaat eigenlijk heel goed. Ik voel me op mijn gemak in het huis en ik voel me niet meer zo 'dat nieuwe meisje'. Ik kan veel meer mezelf zijn en dat is zo fijn! Ondanks dat het op het project nog steeds redelijk rustig is, voel ik me veel vrijer om toch lekker aan de slag te gaan. Ik zie bijna elke dag wel weer iets van Kampala dat ik nog niet kende en dat is super tof. Elke dag weer een verrassing wat ik te zien ga krijgen :)

Afgelopen week heb ik de kindjes die nu op mijn project zijn veel beter leren kennen. En zij mij ook! Ik heb eigenlijk helemaal geen ervaring met het werken met gehandicapten, maar ze geven zoveel liefde en het maakt me elke dag heel blij. Het heeft tijd nodig om de kinderen te kunnen begrijpen en te kunnen lezen wat ze graag willen, want ik kan met de meeste niet verbaal communiceren. Toch heb ik nu steeds vaker het idee dat ik snap wat ze duidelijk willen maken en daardoor kan ik ze ook beter helpen! Vooral als er muziek aanstaat en we samen dansen en zingen, lijken de kids zo gelukkig. Ik vind het speciaal om de kinderen, ondanks al hun verschillende beperkingen, dingen te leren. Dat zijn voor mij misschien kleine dingen, maar voor hun zijn het grote stappen! Afgelopen dagen ben ik met een aantal mensen van het project op huisbezoek geweest bij kinderen die op dit moment thuis zijn. Heel bizar maar ook heel gaaf om te zien waar ze vandaag komen, wie hun ouders zijn en hoe er thuis met de kids wordt omgegaan. Tijdens deze huisbezoeken kom ik ook weer op allemaal nieuwe plekken waar ik normaal niet zo snel zou komen. Daarbij ben ik voor deze bezoekjes ook voor het eerst met de taxibus geweest, wat een hele bijzondere ervaring is ;)

Afgelopen weekend was het beste weekend in tijden. Ik ben samen met een meisje uit het huis naar Murchison Falls geweest voor een safariweekend. Dit was zo mooi en bijzonder dat ik eigenlijk niet zo goed weet wat ik erover moet zeggen. Zaterdagochtend zijn we eerst naar Ziwa Rhino Sanctuary geweest. Een groot gebied met daarin op dit moment 27 witte neushoorns. Het doel van dit park is om de neushoorns weer terug te brengen in Oeganda, nadat ze een hele tijd weg zijn geweest. Met een gids zijn we het park in gegaan en hebben we maarliefst 13 neushoorns gespot, volgens de gids hebben we heel veel geluk gehad met zoveel neushoorns! De volgende dag was geweldig. Om 6 uur 's ochtends zijn we vertrokken voor een game drive door het park: eerst met de ferry de Nijl overgestoken en daarna hebben we uren rondgereden en allemaal verschillende dieren gezien. Alleen de natuur daar is al zo mooi en dan is het zo bizar dat je af en toe opeens een giraffe, een buffel, een hyena of een leeuw ziet. Daarna hebben we met een bootje over de Nijl gevaren richting de Murchison watervallen, de krachtigste watervallen van de wereld. Onderweg nog even een paar nijlpaarden en krokodillen gezien, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Bij de voet van de watervallen aangekomen, zijn we begonnen met een hike naar de top. Het was bloedheet en nog best wel zwaar daardoor, maar ik heb nog nooit zo'n mooi uitzicht gezien. Overweldigend hoeveel water met zoveel kracht naar beneden stort, niet in woorden te beschrijven! Deze wereld is zo mooi gemaakt! Maandagochtend hebben we nog een chimpansee tracking gedaan. 3 uur door het tropisch regenwoud gebanjerd, maar heel veel chimps gezien! Eerst alleen hoog in de bomen, maar later liepen ze rustig voor ons over het pad. Daarna zijn we weer in een uurtje of 6 terug naar Kampala gereden. Een hele vette ervaring die ik niet had willen missen!

Ik begin nu dus echt mijn draai te vinden, maar toch heb ik elke dag nog wel een momentje waarop ik besef hoe bizar het is dat ik hier ben. Het is alsof ik in een andere wereld ben gestapt en het is zo'n gek idee dat het leven in Nederland ook gewoon doorgaat. Gelukkig word ik heel goed op de hoogte gehouden van alles wat er thuis gebeurt.

En dan nog voor mijn grote neefjes Zeubring die zich afvroegen hoe het Afrikaanse eten is. Nou lieve schatten, afgelopen pasen hebben we lekkerder gegeten :) Ze houden hier sowieso veel van rijst, wat niet helemaal mijn ding is. Ik eet 3 keer per week rijst met bruine bonen op mijn project en de overige 2 dagen eet ik posho. Dat is een soort dikke pap van maïsmeel gekookt in water en het smaakt eigenlijk niet echt ergens naar. Ook dit eten we dan met bruine bonen. Broodjes knakworst en pasteibakjes met aardbeien zijn dus lekkerder! Gelukkig mogen we met het avondeten lekker zelf bedenken wat we eten!

Dit was de update weer voor vandaag. Tot snel!

Liefs!